بر اساس مفاد این لایحه، رویکرد اصلی بر تسهیل ارتباط نظام حکمرانی با جمعیت چند میلیونی ایرانیان مقیم خارج و بهره‌مندی از توانمندی‌های آنان در مسیر توسعه کشور متمرکز است. این اقدام، از منظر اندیشکده‌های حکمرانی و سیاست‌پژوهی، می‌تواند یکی از مصادیق دیپلماسی عمومی مؤثر و تقویت سرمایه اجتماعی ملی در سطح بین‌المللی تلقی شود.

۱۰ محور کلیدی لایحه حمایت از ایرانیان خارج از کشور:

1. جذب نخبگان ایرانی خارج‌نشین برای همکاری با مراکز علمی و دانشگاهی کشور

2. تسهیل سرمایه‌گذاری و فعالیت اقتصادی ایرانیان در خارج از کشور

3. دسترسی به خدمات «پنجره ملی دولت هوشمند» برای انجام امور اداری و هویتی

4. کاهش موانع رفت‌وآمد برای ایرانیان مقیم خارج

5. امکان ثبت و پیگیری شکایات در مراجع قضایی ایران بدون الزام حضور فیزیکی

6. راه‌اندازی سامانه خدمات حقوقی ویژه ایرانیان خارج از کشور

7. بخشش سابقه خروج غیرمجاز در صورت بازگشت داوطلبانه پس از تصویب قانون

8. صدور گذرنامه برای فرزندان زیر ۱۸ سال بانوان ایرانی مقیم خارج از کشور

9. امکان سرمایه‌گذاری مشترک در صندوق نوآوری با سرمایه‌گذاران ایرانی خارج‌نشین

10. حمایت اضطراری در مواقع بحران (انتقال به محل امن، ارائه خدمات درمانی و ...)

اهمیت این لایحه از منظر حکمرانی

از دیدگاه اندیشکده‌های فعال در حوزه سیاستگذاری عمومی، این لایحه با هدف «بازآفرینی پیوند هویتی» میان ایرانیان مهاجر و سرزمین مادری، می‌تواند زمینه‌ساز دیجیتالی‌سازی خدمات، ترمیم اعتماد عمومی، و ارتقاء مشارکت نخبگان و سرمایه‌گذاران ایرانی خارج از کشور باشد.

موفقیت در اجرای این لایحه، نیازمند طراحی زیرساخت‌های اداری، فناوری و حقوقی دقیق، همکاری فرابخشی میان دستگاه‌های دولتی و نیز توجه به مطالعات اجتماعی درباره نیازهای واقعی ایرانیان مقیم خارج است.

برچسب ها:

لایحه حمایت از ایرانیان خارج از کشور، سیاست مهاجرتی ایران، دیپلماسی عمومی، نخبگان ایرانی، اندیشکده حکمرانی، سرمایه‌گذاری ایرانیان خارج، بازگشت نخبگان، خدمات حقوقی ایرانیان خارج، قانون‌گذاری جدید ایران، اندیشکده