محمد خواجویی، مدیر گروه مطالعات لبنان در پژوهشکده تحقیقات استراتژیک خاورمیانه، در نشست بین‌المللی «خلع سلاح حزب‌الله و آینده لبنان» گفت: سلاح حزب‌الله نتیجه ضعف دولت‌سازی در خاورمیانه و به‌ویژه لبنان و سوریه است و در واقع بازتابی از یک دولت ناکارآمد در لبنان به شمار می‌رود. او توضیح داد در شرایطی که ارتش لبنان طی سال‌های اخیر توانایی دفاع از کشور را نشان نداده، مردم ناچار شده‌اند برای حفاظت از جان و مال خود به توان مقاومت تکیه کنند.

خواجویی تأکید کرد که اصلِ انحصار سلاح در اختیار دولت موضوعی پذیرفته‌شده است، اما در لبنان مسئله این است که آیا دولت توانسته کارآمدی خود را در تأمین امنیت ثابت کند یا نه. او یادآور شد که چه در مقابله با رژیم صهیونیستی و چه در نبرد با گروه‌های تکفیری، ارتش نقش مستقلی ایفا نکرده و حتی اقدامات محدودش نیز همواره با هماهنگی حزب‌الله بوده است.

وی با اشاره به وابستگی کامل ارتش لبنان به آمریکا افزود: کوچک‌ترین خرید تسلیحاتی ارتش نیازمند تأیید واشنگتن است و تجهیزاتی هم که در اختیار ارتش گذاشته می‌شود، بیشتر جنبه نمایشی دارد. به همین دلیل، بحث خلع سلاح حزب‌الله نه برای تقویت ارتش، بلکه برای تضعیف مقاومت مطرح می‌شود؛ زیرا حتی اگر سلاح حزب‌الله به ارتش واگذار شود، آمریکا اجازه استفاده واقعی از آن را نخواهد داد.

خواجویی خاطرنشان کرد که طرح خلع سلاح از سال ۲۰۰۰ مطرح شد، اما در ۲۰۰۶ در قالب «استراتژی دفاع ملی» برجسته شد. بر اساس این طرح، تصمیم‌گیری درباره جنگ و صلح در اختیار دولت قرار می‌گرفت و توان مقاومت باید با سیاست‌های رسمی هماهنگ می‌شد، هرچند این الگو هرگز اجرایی نشد. او افزود که از ۲۰۰۸ به بعد، با افزایش قدرت حزب‌الله، این جریان دیگر حاضر به پذیرش چنین طرحی نشد.

مدیر گروه مطالعات لبنان ادامه داد: طرح فعلی خلع سلاح نتیجه تغییرات سیاسی و فشارهای مستقیم آمریکا است و مشابه پروژه انحلال حشد شعبی در عراق دنبال می‌شود. او با بیان اینکه ارتش لبنان توان مقابله با اشغالگران را ندارد، هشدار داد اجرای این طرح عملاً به معنای حذف آخرین توان دفاعی کشور و آغاز یک جنگ داخلی خواهد بود.