• سالی پرحادثه برای تاریخ مقاومت

سال گذشته یکی از پرحادثه‌ترین سال‌ها برای جبهه مقاومت بود؛ از شهادت ناباورانه سید حسن نصرالله در لبنان گرفته تا عملیات‌های «وعده صادق» و جنگ ۱۲روزه در ایران. در این سال، شهدای بزرگی تقدیم اسلام شدند که هرکدام دنیایی از تجربه و فداکاری در دل داشتند؛ انسان‌هایی که سال‌ها در گمنامی فعالیت کردند و دشمن را با شگفتی و حیرت واداشتند. یکی از این شهیدان برجسته، «ابراهیم عقیل» با نام جهادی «حاج عبدالقادر» بود؛ فرمانده یگان رضوان در لبنان و از طراحان عملیات‌های پیچیده مقاومت که سال گذشته به دست رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.

• خانه‌ای سرشار از فرهنگ مقاومت

«زینب عقیل» فرزند شهید در گفت‌وگویی به بیان گوشه‌هایی از زندگی پدرش پرداخت و تأکید کرد که در خانه‌شان مقاومت تنها یک فعالیت نظامی نبود، بلکه فرهنگی بود که در رفتار و تربیت جاری بود: صبر، انضباط، احترام، و باور به اینکه کرامت خریدنی نیست و باید با قدرت به دست آید.

• مغز متفکر نظامی حزب‌الله

شهید عقیل در جوانی مسئولیت عملیات جنوب را بر عهده گرفت و توانست با امکانات محدود، تاکتیک‌های نوینی طراحی کند که دشمن را غافلگیر می‌کرد. از عملیات «سجد» تا «البیاضه» و «بیت‌یاحون»، آثار هوش و برنامه‌ریزی او دیده می‌شد. به گفته عماد مغنیه، «ابراهیم مغز نظامی حزب‌الله است». تلاش دشمن برای ترور او در آستانه پیروزی مقاومت در سال ۲۰۰۰ ناکام ماند و او سال‌ها بعد در مسیر شهادت به آرزوی دیرینه‌اش رسید.

• زندگی در سایه امنیت و تواضع

زینب عقیل روایت می‌کند که پدرش فردی به‌غایت متواضع بود، زندگی ساده‌ای داشت و با وجود موقعیتش، هیچ‌گاه تمایل به خودنمایی نداشت. دشمن او را «شبح» می‌نامید، چرا که بیشتر از حضورش، سایه‌اش موجب هراس آنها می‌شد.

• یاران هم‌سنگر

شهید ابراهیم عقیل همراه و هم‌رزم بزرگانی همچون سید حسن نصرالله، عماد مغنیه و حاج علی کرکی بود. آنها در جوانی پایه‌های مقاومت را بنا نهادند و بار غم ملت لبنان را به دوش کشیدند. حاج عقیل همواره از سید حسن به‌عنوان «وجدان بیدار امت» یاد می‌کرد و او را رهبری الهی و فراتر از زمان می‌دانست.

• پدری مهربان و فرمانده‌ای قرآنی

او در خانه پدری مهربان بود و در میدان نبرد فرمانده‌ای سختگیر. خانواده‌اش به یاد دارند که قرآن، مرکز زندگی او بود و تمام رویکردهایش حتی در امور نظامی از قرآن الهام می‌گرفت. همواره تأکید می‌کرد که علم سلاح دوم مقاومت است و دعا و شب‌زنده‌داری را جزو جدایی‌ناپذیر زندگی می‌دانست.

• میراثی زنده، نه خاطره‌ای خاموش

به گفته دخترش، زندگی پدر یک وصیت عملی بود؛ او باور داشت که باید امانت مقاومت را به نسل‌های بعدی سپرد. زینب تأکید می‌کند که شهادت پدرش تنها یک فقدان نبود، بلکه مسئولیتی زنده برای ادامه راه است.

• فلسفه شهادت و فلسطین به‌عنوان قطب‌نما

شهید عقیل عملیات شهادت‌طلبانه را اوج ایمان و تاکتیک مقاومت می‌دانست و همواره فلسطین را قطب‌نمای رفتارش معرفی می‌کرد. او معتقد بود مقاومت تنها پروژه‌ای برای لبنان نیست، بلکه راهی برای آزادی همه ملت‌های منطقه در برابر سلطه‌طلبی آمریکا و رژیم صهیونیستی است.

• آخرین دیدار

زینب از آخرین ملاقات با پدرش روایت می‌کند؛ دیداری کوتاه و پرمعنا پیش از شهادتش. او آرام و نورانی بود و اصرار داشت فرزندش را ببیند. آن آخرین آغوش و نگاه، برای همیشه در قلب دخترش ماندگار شد.

• مردی برای یک نسل

شهید ابراهیم عقیل نه‌تنها پدر خانواده‌اش، بلکه پدر یک نسل کامل از مجاهدان بود. یاد او همچنان در جان یارانش زنده است و حرارت وجودش خاموش‌شدنی نیست.