عباس صفاییمهر، نویسنده و تحلیلگر پایگاه تحلیلی خبری صبح مجلس و پژوهشگر اندیشگاه روایت ایرانی، در یادداشتی مینویسد: فضای مجازی ایران اکنون صحنه تراژدی بزرگی است؛ تراژدی از دست رفتن فرصتها. جایی که باید به محور نوآوری، تولید ثروت و تعامل سازنده با جهان تکنولوژی بدل شود، به عرصه تقابل دائمی دولت و حاکمیت با شهروندان، اقتصاد و جامعه تبدیل شده است. ریشه این بحران را نه در فناوری، بلکه در «معماری حکمرانی دیجیتال-سایبری» باید جست. معماری کنونی بر پایه یک «سهگانه شکسته» بنا شده است؛ امنیت ملی بدون توسعه اقتصادی و فاقد حقوق شهروندی.
🔸 پارادوکس حکمرانی؛ شوراها در برابر مجلس
یکی از عمیقترین تحولات سیاسی دو دهه اخیر، که کمتر به آن پرداخته شده، انتقال تدریجی مرکز ثقل قانونگذاری از نهادهای منتخب به نهادهای انتصابی در حوزه دیجیتال است. تأسیس «شورای عالی فضای مجازی» در سال ۱۳۹۰ نقطه عطف این انتقال بود؛ نهادی که نهتنها به اهداف مورد انتظار دست نیافت، بلکه نقش مجلس را بهطور محسوسی تقلیل داد. این شورا با ترکیبی از اعضای حقوقی (نمایندگان قوای سهگانه و نهادهای نظامی-امنیتی) و حقیقی، عملاً به مجلسی ورای پارلمان بدل شد.
🔸 برای مطالعه متن کامل نوشتار، به نوشته عباس صفاییمهر که با واکاوی این معماری شکسته، در پی ترسیم نقشهراهی برای خروج از این بنبست است، به لینک زیر در صبح مجلس مراجعه نمایید.
📌 این بحث هماکنون در محافل علمی و اندیشکدهها بهویژه در اندیشکده حکمرانی محل توجه ویژه است؛ جایی که ضرورت بازاندیشی در سیاستگذاری دیجیتال، از منظر تعادل میان امنیت، اقتصاد و حقوق شهروندی برجسته میشود.
