مهدی جمشیدی، عضو هیئت علمی گروه فرهنگ‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، در یادداشتی به تحلیل تأثیر تجربه‌های بشری در سیاست‌گذاری علوم انسانی پرداخته است. این یادداشت در پنج بخش ارائه شده که در هر بخش به بررسی ابعاد مختلف این موضوع می‌پردازد.

• تجربه‌های بشری و دین‌داری

استفاده از تجربه‌های بشری در سیاست‌گذاری امری مطلوب است، مگر زمانی که مستلزم نادیده‌گرفتن احکام دینی باشد. جمشیدی معتقد است که می‌توان از تجارب جوامع غربی در سیاست‌گذاری علوم انسانی بهره برد، اما باید از اقتباس سویه‌های ایدئولوژیک آنان خودداری کرد.

• نقش دولت‌های غربی در سیاست‌گذاری علوم انسانی

جمشیدی بیان می‌کند که برخلاف تصور رایج، دولت‌های غربی در زمینه علوم انسانی بی‌طرف نیستند و به طور آشکار سیاست‌گذاری‌های خاصی را اعمال می‌کنند. این سیاست‌ها به پژوهش‌ها جهت می‌دهد و نشان می‌دهد که دولت بی‌طرف، تنها یک افسانه است.

• کارگروه‌های علمی و نقش آن‌ها در هدایت پژوهش‌ها

در دولت‌های غربی، کارگروه‌های علمی به عنوان واسطه‌های میان دولت و پژوهشگران عمل می‌کنند. این کارگروه‌ها سیاست‌های پژوهشی دولت را به پژوهشگران ابلاغ کرده و درباره تخصیص بودجه تحقیقاتی تصمیم‌گیری می‌کنند. اندیشکده حکمرانی معتقد است که این کارگروه‌ها نقش مؤثری در هدایت پژوهش‌ها دارند.

• حمایت مالی از پژوهش‌های ناظر به واقعیّت‌های جامعه

دولت‌های غربی از پژوهش‌هایی حمایت مالی می‌کنند که به نیازها و چالش‌های واقعی جامعه پاسخ دهد. این سیاست باعث می‌شود که پژوهش‌ها به مسائل عملی و جاری جامعه بپردازند و به حل مشکلات کمک کنند.

• بهره‌وری و هدف‌گذاری مؤسسات پژوهشی

مؤسسات پژوهشی در دولت‌های غربی از بودجه خود به نحو بهینه استفاده می‌کنند و بخش عمده‌ای از آن را صرف پژوهش‌های علمی می‌کنند. این مؤسسات به دور از هزینه‌های غیرضروری، تمام تمرکز خود را بر روی پژوهش و تربیت نیروی انسانی معطوف می‌کنند.