بابک نگاهداری در خصوص مذاکرات با آمریکا برای رفع تحریم‌ها اظهار داشت: به نظر می‌رسد که آمریکا به چند دلیل تمایلی به رفع تحریم‌های ایران ندارد. اولین دلیل این است که از زمان دستیابی به نفت شل در اوایل دهه ۹۰، آمریکا از تحریم‌های ایران بهره‌مند شده است.
او ادامه داد: دلیل دوم این است که آمریکا از طریق تحریم ایران، به دنبال مهار روسیه و چین در غرب آسیا است. همچنین، قوانین تصویب‌شده در آمریکا درباره تحریم ایران، موانع حقوقی زیادی را برای رفع این تحریم‌ها ایجاد کرده است. به همین دلیل، به نظر می‌رسد که دولت آمریکا چندان علاقه‌ای به برداشتن تحریم‌های ایران ندارد.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس افزود: حتی جو بایدن که بسیاری از دستورات دوران ترامپ را لغو کرد، تحریم ایران و چند مورد دیگر را حفظ کرده است.
آمریکا به دنبال ایران ضعیف و کنترل‌شده است
نگاهداری تصریح کرد که آمریکا در این مقطع به دنبال توافق‌های موردی نیست، بلکه به دنبال توافقی جامع و اساسی است. او تاکید کرد: آمریکا به دنبال ایران ضعیف و تحت کنترل است. بنابراین، مجموع این عوامل نشان می‌دهد که از مذاکرات با آمریکا عواید اقتصادی زیادی نخواهیم داشت و نتیجه این مذاکرات شاید تنها مدیریت تنش باشد.
ایران می‌تواند هاب انرژی و غلات در کریدور شمال و جنوب شود
نگاهداری با اشاره به لزوم کاهش وابستگی به نفت در سال‌های آینده و حرکت به سمت بیداری جغرافیایی، گفت: باید ظرفیت‌های اقتصادی و جغرافیایی خود را احیا کنیم و از این ظرفیت‌ها بهره‌برداری کنیم تا ایران بتواند به هاب انرژی و غلات در کریدور شمال و جنوب و در ارتباط با روسیه تبدیل شود.
او بیان کرد: با رویکرد صنعت‌محوری و فناورمحوری در راستای کریدور کمربند راه و زنجیره ارزش‌های اقتصادی و صنعتی چین، می‌توانیم نقش مؤثری ایفا کنیم. همچنین، استفاده از ظرفیت‌های سواحل مکران در حوزه صادرات انرژی، به ویژه در ارتباط با کشورهای همسو، از دیگر راه‌های پیش روی ایران است.
نگاهداری تاکید کرد: تجارت راهبردی و طراحی بسته‌های مختلف صادراتی با ارزش افزوده و واردات مواد اولیه به گونه‌ای که به تراز مثبت تجاری دست پیدا کنیم، نیز ضروری است.
نگاشت نهادی کشور باید بازتنظیم شود
نگاهداری در آخرین پیشنهاد خود برای دوران جدید، بیان کرد که نگاشت نهادی کشور باید بازتنظیم شود. او توضیح داد: دستگاه‌ها و نهادهای بخشی‌نگر که منتظر توزیع ارز نفتی هستند و بر سر تنگه‌های تخصیص منابع ارزی نشسته‌اند، در شرایط جدید کارایی ندارند و شرایط بین‌المللی و منطقه‌ای پذیرای چنین وضعیتی نیست. ما باید به سمت بیداری جغرافیایی و فاصله گرفتن از زیست نفتی حرکت کنیم.