ابوالقاسم عیسی مراد رودبنه

جنگ و بحران و موقعیت های اجتماعی فشار آور، همیشه جامعه دانشگاهی را بر مسولیت های کلان علمی و فرهنگی مسول تر می نمایاند.اکنون که در زمانه جنگ و بحران اجتماعی هستیم، بی شک نقش جامعه دانشگاهی به عنوان بخشی از پازل اجتماعی در کنار سایر اقشار مانند نیروهای مسلح، دانشمندان هسته ای، دانشجویان، سازمان ها، مراکز بهداشت و درمان و غیره نقشی بی بدیل ایفا می کنند.دانشگاه و استاد و عالمان جامعه که نقش آن غالبا وسط میدان است بی تردید باید در صف اول پدیده های اجتماعی حضور پر رنگ داشته باشند و به نقش سازنده خود اهتمام بورزند و واقف باشند تا توجه کنند که چه نقشی مهم تر است تا بدان مبادرت بورزند.استادِحوزه های علوم انسانی مانند روان شناسی، جامعه شناسی، علوم سیاسی، روابط بین الملل، اقتصاد، ادبیات و هنر، حقوق، مدیریت و سایر رشته های مرتبط هر یک و در کنار هم رسالتی بیشتر و قوی تر دارند تا ضمن تحلیل مجزا از وضعیت و موقعیت های اجتماعی با نگاه سیستیمی بر موقعیت اجتماعی کنار هم با همدلی و همدردی کمک کنتده و یاری رسان باشند.وحدت و یکدلی و همکاری و تعاون و مشارکت اجتماعی یکی از مولفه های جدی در جامعه است که ضمن تقویت انسجام اجتماعی ، از آلام جامعه می کاهد و احوال جامعه را بهتر می کند.نا گفته نماند مدیریت مسائل و مباحث علوم از طرف استادان معزز می تواند بالندگی و شکوفایی امور را تقویت کند و ما را به اهداف نزدیک تر کند و آلامی را از دوش جامعه بردارند.بی نقشی نقش در هنگامه ایفای نقش، نقش جالبی برای آحاد جامعه انسانی محسوب نمی شود، تا چه رسد که جامعه علمی و نخبگانی و دانشگاهی و یا حوزوی که جایگاه بهتر و برتری را نشان می دهند.همه ما نسبت به هم احساس مسولیت و دَین داریم و باید در حمایت اجتماعی و رویه های انسجام بخش جدی تر باشیم و هر کس به سهم خود رفتار کند.نهادهای داخل دانشگاهی که سهم ساختاری دارند بیش از موقعیت فردی قابل توجه و تمرکز و التفات هستند که در کجا و چه نقشی را بهتر انجام بدهند.همه با هم و در کنار هم با همدلی مانند قسمت های پازل به تکمیل هم کمک و سهم واقعی در موقعیت های اجتماعی را معمول بداریم.الهی که بر نقشمان واقف باشیم و در موقعیت های قابل توجه، یاری رسان بمانیم و در تقویت و کمک رسانی به هم نوعان خود اهتمام جدی تر به مدد کرم حضرت حق.

پویش_هم‌دلی_با_ایران